Ξεκίνησε ως παιδί από την κολύμβηση, αψήφησε όσους του έλεγαν ότι δεν μπορούσε να πετύχει και εγινε ο πρώτος Έλληνας αθλητής με αναπηρία που ολοκλήρωσε τον μαραθώνιο αγώνα Τριάθλου Ironman. Ως motivational speaker σήμερα, ενοχλείται από τις ταμπέλες του «ήρωα» και διδάσκει σε παιδιά και εφήβους τη συμπεριληπτικότητα, την κατανόηση και, τελικά, την αληθινή επικοινωνία.
Απόγευμα Τετάρτης, με 40 σχεδόν βαθμούς. Φτάσαμε στο γήπεδο του Αθλητικού Ομίλου Βουλιαγμένης, ένα πραγματικό διαμαντάκι, κρυμμένο μέσα στα δέντρα στο Καβούρι. Ευτυχώς, στο καφέ του γηπέδου έχει σκιά και φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι. Η ομάδα ποδοσφαίρου στήνει τα τέρματά της κι εμείς καθόμαστε σε ένα μικρό τραπεζάκι σε μια γωνία. Ο υπάλληλος μάς ρωτάει αν είμαστε μέλη της ομάδας. «Όχι», του λέμε, «έχουμε μια συνέντευξη με τον κύριο Χατζήμπεη». «Τον Γιάννη;» απαντάει και μας κάνει νόημα ότι κατάλαβε.
Λίγο αργότερα, καταφθάνει και ο ίδιος ο Γιάννης με το μηχανάκι του. Μας χαιρετάει εγκάρδια και σπεύδει να παραγγείλει νερά και πορτοκαλάδες. «Είναι πολύ βασικό να ενυδατωνόμαστε, ειδικά με αυτή τη ζέστη», μας λέει με ύφος που θυμίζει «μπαμπά». Χαιρετάει γνωστούς και φίλους που κάθονται στα γύρω τραπέζια, τους παίκτες της ομάδας και τον προπονητή. «Παίζει και ο γιος μου ποδόσφαιρο εδώ, αλλά τώρα λείπει με την ομάδα του πινγκ πονγκ», μας εξηγεί. «Λοιπόν, τι λέτε, ξεκινάμε;» τον ρωτάω.